شهر زیرزمینی کاریز

کاریز که شبیه به قنات می باشد، در سالیان بسیار قدیم، آب آشامیدنی شیرین ساکنان جزیره کیش را تامین می کرده است. البته این قنات مانند قنات های دیگر ایران نمی باشد و عمق خیلی زیادی ندارد، اما با این حال نشان می دهد در زمان خود به دلیل شیب کم جزیره و نحوه ی هدایت آب زیر زمینی به سطح زمین، جزء قنات های پیشرفته بوده است. کاریز در زبان  فارسی به معنی قنات می باشد. اصولا قنات ها از ارتفاعات شروع می شوند و بعد تبدیل به قنات می گردند، اما قنات کیش با وجود ارتفاع ۴۵ متری به همان گونه عمل می کند. طول این قنات ۱۵ کیلومتر می باشد و از منطقه صفین شروع می شود و تا فرودگاه ادامه دارد و سپس به ۳ رشته تقسیم می شود. این قنات در طول این مسیر۲۷۴ حلقه چاه آب کشی را رد می کند که به آن پاگرد می گویند و خیلی از آنها هنوز دست نخورده باقی مانده اند. بعضی از این حلقه های چاه را جهت تهویه هوا و نور تاسیس کرده اند. رشته ها بعد از آن در یک محل دوباره تبدیل به ۱ رشته شده و وارد شهر قدیمی حریره می شوند. در طول مسیر قنات، چاه های زیادی حفاری شده است که از آب آن استفاده می کنند و نشان دهنده این است که این قنات در حرکت است. از آب آن برای مصارف آبیاری فضای سبز و شرب ساکنین استفاده میگردد. این مکان را منصور حاجی حسینی تاسیس و بنا کرد و نام آن را کاریز کیش نهاد و سرمایه گذاری خود را با وجود زندگی در خارج از ایران، به این منطقه تخصیص داد تا تاریخ ایران را زنده نگه دارد.

اما چگونه این آب شیرین تولید می گردد ؟ آب باران های فصلی جزیره، از مرجان ها که به صورت فیلترهای طبیعی هستند، عبور میکند و در لایه ی گل مارون که نوعی رس طبیعی نرم و منعطف است می گذرد و به صورت طبیعی تسویه و شیرین می شود. چاه هایی که در مسیر این قنات وجود دارند، بیش از ۸۰۰ سال قدمت دارند . در گذشته ی دور آب شیرین این قنات به دلیل مبادلات تجاری که در خلیج فارس انجام می شد، بسیار حائز اهمیت بود.

امروزه این مکان فقط یک قنات نیست و به شهر زیر زمینی با وسعت ۱۰۰۰ متر مربع به نام کاریز کیش تبدیل شده است که گردشگران می توانند از آن دیدن فرمایند. در این شهر زیرزمینی غرفه های صنایع دستی زیبا که از سنگ های زیبای اقیانوس استفاده می کنند، وجود دارد. همچنین رستوران های سنتی و مدرن، موزه، سالن های نمایش و آمفی تئاتر، تماشاخانه و آتلیه های هنری در عمق ۱۶ متری زمین وجود دارند.

پوشش سقف این مکان با ارتفاع ۸ متر که زمانی بستر دریا بوده است، پر از سنگ و صدف و مرجان های دریایی ست که به صورت فسیل در آمده اند. طبق نظریه کارشناسی که توسط محققانی از دانشگاه مونیخ آلمان بر روی فسیل ها انجام گرفت، قدمت این فسیل ها به بیش از ۳۵۰ میلیون سال تخمین زده شده است و نام دقیق آنها به همراه اصطلاحات علمی که هر کدامشان دارای شناسه رسمی هستند، به نمایش گذاشته شده است . کاریز تنها بنایی است که می توان در یک جزیره مرجانی به این صورت مشاهده کرد. بناهای مشابه برای بازدید، معمولا در زیر دریا و توسط  تجهیزات غواصی قابل مشاهده هستند اما کاریز را می توان از نزدیک روی خشکی لمس نمود و مشاهده کرد و این دلیل منحصر به فرد بودن آن می باشد. در این موزه زیرزمینی، آثار، بقایا و زیرخاکی های قدیمی بسیاری که مربوط به سالیان دور می باشند، کشف شده اند. اشیائی نظیر ظروف قدیمی، نقشه ها، فسیل های دست نویس پیشینیان، لوازم و ابزار شکار و اسلحه های قدیمی که همه به نمایش عموم گذاشته شده اند. همچنین در نقشه ها مشاهده می کنید که خلیج همیشگی فارس از قدیم خلیج فارس و برای ایران بوده است.

در کنار کاریز، مرکز درمانی طبیعی در دست احداث است که از خاک و گل این قنات برای درمان و تجویز استفاده می کند. طبق تحقیقات انجام شده، این خاک خاصیت درمانی دارد.